Sevgili
Peygamberimiz,
Hayatta düşüncem, duygularım yok gibi hissediyorum bazen. Hayatıma
girseydin ve seni görseydim yanından ayrılır mıydım bilmiyorum.
Bakıyorum gökyüzüne, yıldızlara, aya ve düşünüyorum bunlara sen de
bakmıştın bir zamanlar. Hayatıma çeki düzeni senin hayatına göre vermeye
çalışıyorum. Düşüncelerim ve sana olan duygularım birleşince ağlamak geliyor
içimden ancak ağlayamıyorum. Bu nefs aldı götürdü beni. Hayata bakış açımı sana
göre ayarlamak istiyorum ama çok zorlanıyorum bazen.
Seni görseydim bir kere o zaman ne dünyayı ne de nefsi düşünürdüm. Sadece
seni! Dünyanın öbür ucunda da olsan ne yapar eder gelirdim yanına. Ne dünyayı
düşünürdüm ne de aklıma kötü düşünceler gelirdi o zaman herhalde.
Yoksun yanımda. Bu yüzden ister istemez uyuyoruz nefse. Yine de ümitliyim.
Kıracağım zincirlerimi ve cemalini görmeyi hedefleyeceğim. Bir yandan da anlıyorum ki hem dünya için hem
ahiret için çalışmalıyım.
Ömer Faruk Yorulmaz / 260 / 7- A
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder